Spojrzenie na nią uderzało z mocą wyroku. Ona klęczała w pozycji, która była jednocześnie uległa i najbardziej prowokująca. W tej chwili, cała moja uwaga, cały mój świat, stawał się jej pośladkami. To było arcydzieło: krągłe, pełne, w sam raz idealne, bym nie mógł się im oprzeć. Wypięte, zdawały się pulsować własnym, gorącym życiem. Lecz ta miękkość została przeze mnie uwieczniona i ukarana. Pośladki spoczywały, z całym ciężarem, na twardym, błyszczącym krysztale czarnych, skórzanych szpilek. Widziałem to zderzenie aksamitu z ostrzem; jej skóra stykała się z twardą, błyszczącą, zmysłową skórą butów. To nie był ból, to była fizyczna deklaracja władzy. Szpilki, choć miały ją tylko podtrzymywać, były twardą kotwicą, która uziemiała ją w mojej woli. Kształt jej ciała, podniesiony i wystawiony, był teraz mapą grzechu, w której ja byłem jedynym podróżnikiem.