W alpejskim cieniu, gdzie niebo się kłania, Bergamo śpi wtulone w mury z kamienia. Gdy słońce nad Città Alta powoli się skłania, budzą się szepty i nasze gęste pragnienia. Wąskie miejskie zaułki, chłodne i kręte, prowadzą nas tam, gdzie milknie świat cały. Twoje dłonie, jak wino – słodkie i święte, na mojej bladej skórze swój ślad zapisały. Na placu Vecchia, pod wieżą zegara, czas się zatrzymał w miłosnym uścisku. Jesteś jak ogień, co wznieca się zaraz, w każdym spojrzeniu i każdym rozbłysku. Pośród arkad, gdzie echo pocałunki powtarza, smakujemy zachłannie siebie jak dojrzałe owoce. Italia zawsze nas kusi, Bergamo nas stwarza, w te gwiaździste, włoskie i grzeszne noce…. 💋