milFuria Kolo rozpoczął wierszem … ponoć jego wlasnym

milFuria Potem przedstawił pełne spektrum osobistych zainteresowań .. grzyboznawstwo mnie wręcz rozjebalo po całości

Porter40 Jaki poeta😁😁

milFuria No i ten jego niesamowity sznyt ortograficzny, to cudne.: Pąpujesz się… miał 6 z ortografii. Fiu, fiu - poziom polskiego szkolnictwa , w opcji ,zbiornikowy facet’ zawsze był kozacki …

Zwinnypan Chciał napisać, że miał 6 jedynek z ortografii... 😉

cycuchydwa miałbyc miód a wyszedł kwas ha, ha, ha,

F1ynnRider Ja tam zazdraszczam. "Pisze wiersze robie kolarka i 70 km dziennie cwicze na silowni" Czyli facet (albo facetka) pisze wiersze podczas tego pisania lepi makaron kolanka (pewnie słownik zamienił N na R) a następnie jebie sztangi na siłowni przerzucając żelazo o ciężarze 70 kN (znowu słownik) co daje na stare ok 7 ton. Szacun.

F1ynnRider Wiersz mnie wzruszył... jestem jednak tylko przechodniem. A jednak .

milFuria Kolego @F1ynnRider … to faktycznie niesamowity wiersz! Napisany tym charakterystycznym, tzw. zbiornikowym ,Waligruchowcem’ … czyli tym, niby i na pozór nieregularnym układem zgłosek, ale odpowiadający rytmowi męskiej masturbacji … co przy okazji wpisuje się w najbardziej uniwersalny format wiersza polskiego, stosowany także w liryce, zarówno w układzie stychicznym, jak i zwrotkowym. Zwróć uwagę na odwołanie do Boga. Człowiek jako jedyny znany gatunek przejawia potrzeby duchowe. Z rozmyślań nad nimi narodził się literacki motyw Boga który, jak w tym wierszu, wyraża skomplikowany stosunek między człowiekiem, a jego Stwórcą, także w odniesieniu do tych zalogowanych i na tym kurwidolku! W tym wierszu podmiot liryczny skupił się przecież na próbie rozumowego przedstawienia swoich tłumionych pragnień seksualnych oczekując od Absolutu zrozumienia takich słabości. Znając swoją grzeszność oraz niegodność, podmiot liryczny szuka w Bogu ,protektora’ swoich delikatnie zawoalowanych próśb, bo wie, że ,słodycz tego miodu’ warta jest grzechu. Jest w tym wierszu przesłanie, jest moc. Jest dekadencja, transcendencja i wysublimowana finezja tego balansu emocjonalnego pomiędzy paradygmatem erotycznych pragnień a ich sofizmatem. Dla możliwości otulania się aż takim lirycznym przesłaniem absolutnie warto być na tym portalu …

F1ynnRider Pięknie to ujęłaś @milFuria możliwość otulania się takim tekstem jest prawdziwym przywilejem.
Nie każdy wiersz posiada moc, która równocześnie rozgrzesza, degraduje, sacralizuje i podnieca.
Ten – tak. Klasyczny „zbiornikowy Waligruchowiec” na pozór chaotyczny, lecz w rzeczywistości podlegający wewnętrznej arytmii zgłosek, rytmicznie korespondującej z metronomiczną nerwicą czynnościową męskiej autoerotyki. Niewielu poetów korzysta z tej formy, bo – jak pisał prof. Erlich-Mokrzycki w „Poetyce Kinestetycznej” –„rytm ręki to rytm duszy, a dusza zawsze potrzebuje świętego alibi.” Tym bardziej zachwyca fakt, że zastosowany tu układ jest jednocześnie odchyleniem od reguł klasycznej sylabotoniki i zarazem powrotem do najczystszej tradycji polskiego wiersza sylabotoniczno-biczującego, znanego z omówień w literaturze przedmiotu jako tzw. „metrum pokutno-lubieżne”. W tym utworze pojawia się klasyczny motyw Teo-Erotycznego Rozgrzeszenia: podmiot liryczny katuje samego siebie poczuciem winy, lecz nie rezygnuje z „miodu”, który – jak pisała prof. Jaskółowa –„jest metaforą wszystkiego, czego nie wolno, dlatego właśnie musi być zlizane.”Podmiot moralnie przegrywa, ale estetycznie triumfuje.Wielu krytyków nazwałoby to „sakralnym pornograficznym sublimatem”, , ale my wiemy, że to arcydzieło, prekursorska forma liryki, która olśniewa tak mocno, że boskie mechanizmy odwiecznego porządku drżą i zawieszają się nad w tym momencie nad każdą jedną linijką tekstu.