Gdzieś tam byłam kiedy nie było mnie tu... Trochę w chmurach, trochę w małym piekiełku. Czasem w lesie, często pod kamieniem. Jak widać nic nie dało rady mnie zjeść. Pewnie dlatego, że juz dawno przybiliśmy sobie z życiem piątkę i trzymamy sztamę do dziś. Co do piątek i dłoni. Niezmiennie trzymają mnie dwie. Ciepłe, silne, stałe. Pozwalające wrócić, bawić się, śmiać. ps.oliwek nadal nie znoszę :)